پیش‌گیری‌ کردن از هیچ

ساخت وبلاگ

بیستم شهریور، روز جهانی پیش‌گیری از خودکشی است. در این روز رسانه‎ها از آخرین آمار مربوط به صنعت خودکشی پرده بر می‎دارند؛ روان‌شناسان از نقش حیاتی و همیشگی امید در زندگی می‎گویند و جامعه‎شناسان از پیامدهای بحرانی شدن خودکشی. بدون اینکه بخواهند به روی خودشان بیاورند که به پوچی و بی‌معنایی زندگی اشاره‎ای هم حتی نکرده‎اند.

خودکشی در شکل امروزی خودش تبدیل به معنایی شده که از بی‎معنایی زندگی روایت می‎کند. روایت انکار و واپس‎زدن درد و رنج. یک نمونه معروف و البته سینمایی این تحول شماتیک، فیلم آبی کیشلوفسکی است. ژولی، در یک تصادف دختر و همسرش را از دست داده، در بیمارستان و پس از آگاهی از آنچه بر سرش رفته و آنچه پیش روست اقدام به خودکشی می‎کند. بعدها می‎فهمد همسرش را خیلی وقت پیش از تصادف و مرگ، از دست داده و معشوق او حالا باردار هم هست. پس از خودکشی ناموفق، انتخاب او برای زندگی انتقام از گذشته با فراموش کردن آن است. اما نشانه‎ها بی‎رحمانه همه‎جا هستند. پوست آبی یک شکلات می‎تواند او را به عمق همان جایی ببرد که تلاش برای انکار و واپس زدنش دارد. ژولی رنجش را با اشیا- آجرهای دیوار یک خیابان، آب استخر، شیشه بیمارستان، کاغذهای نت، شکلات، و چند موش- تقسیم می‎کند.

خودکشی وقتی اتفاق می‎افتد که ذهن جایی دور از بدن به آنچه اتفاق افتاده و به روزهای پیش‎رو هم‎زمان نگاه می‎کند. و وقتی نشانه‎ها آنقدر گسترده‎اند که انکار و واپس‎زدن ممکن نباشد تنها خاموشی ذهن به فراموشی منجر می‎شود.

چرا باید زنده بمانم؟ چگونه این همه رنج را تحمل و فراموش کنم؟ چه کسی می‎تواند به این سوال‎ها پاسخ درست بدهد؟ پیش‎گیری از خودکشی پیش‎گیری از وقوع رنج و بیهودگی زندگی پس از رنج است. آیا ممکن است؟

 

آداب سر باختن...
ما را در سایت آداب سر باختن دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : adabesarbakhtana بازدید : 126 تاريخ : شنبه 20 شهريور 1395 ساعت: 13:50